آبراهه‌های خوشبختی

با اینکه اشاره نویسنده به جنگ بسیار محدود است اما میتوان حال و هوا و فضای ایران آن زمان را در داستان احساس کرد. معنویت و اخلاقیات موجود در آن زمان در اکثر شخصیت های داستان، به خصوص پریسا دیده می‌شود. ایمان و اعتقاد راسخ او، در کنار خصوصیات دیگری چون نجابت، صداقت و پشتکار، به علاوه عشق و وفای بی حد او نسبت به همسرش داستان را به طور جذابی پیش می‌برد و ستون اصلی آن را شکل می‌دهد. شخصیت های فرعی دیگری که به مرور وارد زندگی او می‌شوند و همینطور موانع و اتفاقات ناگواری که بر سر راهش قرار می‌گیرند، هریک به نوعی باعث پیشرفت و تعالی پریسا شده و نیز در پیشبرد و گیرایی داستان تاثیر به سزایی دارند. او در تمام سختی‌ها و مشکلات همواره به خدا توکل کرده و نصیحت مادرش را از یاد نمی برد. پریسا با پیدا کردن آبراهه‌های خوشبختی، امید و شادمانی را دوباره به لحظه‌های تلخ زندگی‌اش بازمی‌گرداند؛ تا در نهایت خود را به دریای سعادت برساند!