در قلمرو خانان مغول

ميلتون در بهشت گم شده مي‌نويسد:« وقتي خداوند مي‌خواهد به حضرت آدم كه تازه خلق شده است عجايب آينده خلقت را نشان دهد، به او اجازه مي‌دهد كه نگاهي به آگرا و لاهور خانان مغول اندازد.» قلمروي خانان مغول (1526- 1857) در قرن 17 و 18، براي اروپا نوعي سرزمين افسانه‌اي با ثروت عظيم، جواهرات غيرقابل تخمين، و وسايل زرين بود، در صورتي كه لازم باشد از شخصي بانفوذ زياد و ثروتي به تمام معني مرموز نام برده شود، هنوز هم واژه «مغول» چنين چيزي را در ذهن تداعي مي‌كند. البته فرمانروايان مغول هندوستان خود را هرگز به اين اسم كه چيزي جز عربي شده نام قبيله «مونگلها» نيست، نمي‌ناميدند. آنها از «خاندان تيمور»، فاتح آسياي مركزي ( وفات 1405) بودند كه بابر بنيانگذار قلمرو، مستقيماً از او اصل و نسب دارد، درحالي كه از طرف مادري اصل و نسبش به چنگيزخان فرمانرواي مغول مي‌رسد. كتاب حاضر در ابتدا به بررسي زندگي 6 فرمانرواي مقتدر مغول در طول تقريباً 180 سال از بدو تاسيس اين سلسله مي‌پردازد. دوراني كه در واقع دوران شكوه، جلال و اقتدار اين خاندان بود. در ادامه نيز 150 سال ( دوران پاياني سلسله مغول) و زندگي فرمانروايان اين دوره كه در واقع دوران افت و افول اين سلسله مي‌باشد مورد بررسي و واكاوي قرار مي‌گيرد. از جمله مواردي كه در اين كتاب از سلسله مغول بررسي شده مي‌توان به اين موارد اشاره نمود: روابط ديپلماتيك، مشاغل، نظام ارتش، اقتصاد، تجارت، اوضاع مذهبي، رسوم مذهبي، زندگي روزمره و اجتماعي، بناهاي تاريخي، زبان‌هاي رايج مردمي و ... .