سال بلوا

دار ساية‌ درازي‌ داشت‌. وحشتناك‌ و عجيب‌. خورشيد كه‌ برمي‌آمد، سايه‌اش‌ از جلو همة‌ مغازه‌ها و خانه‌ها مي‌گذشت‌. با اين‌ صحنة‌ شگفت‌ سال‌ بلوا آغاز مي‌شود. داستاني‌ كه‌ در آن‌ همه‌ چيز منظم‌ است‌ و منظم‌ نيست‌؛ داستاني‌ كه‌ تاريخي‌ است‌ و تاريخي‌ نيست‌؛ داستاني‌ كه‌ روايتش‌ خطي‌ است‌ و در عين‌ حال‌ سيال‌ است‌. ماجرا عمدتاً از زبان‌ دختري‌ روايت‌ مي‌شود كه‌ پدرش‌ سرهنگ‌ است‌ و در آرزوي‌ صعود از پله‌هاي‌ ترقي‌ مدام‌ سقوط‌ مي‌كند. سرهنگ‌ هرگز به‌ پايتخت‌ خوانده‌ نمي‌شود، دخترش‌ نيز به‌ جاي‌ آن‌ كه‌ همسر وليعهد و ملكة‌ ايران‌ شود، دل‌ سپرده‌ به‌ عشق‌ كوزه‌گري‌ غريب‌ به‌ ناچار به‌ همسري‌ پزشكي‌ در مي‌آيد كه‌ سرانجام‌ قاتل‌ اوست‌. تصوير موشكافانة‌ مظلوميت‌ زن‌ ايراني‌، مظلوميت‌ مرد هنرمند ايراني‌ و تاريخ‌ پرهراس‌ يك‌ سرزمين‌ كهنسال‌، از سال‌ بلوا رماني‌ ساخته‌ است‌ كه‌ هرگز فراموش‌ نمي‌شود. عباس‌ معروفي‌، روزنامه‌نگار و نويسندة‌ مشهور ايراني‌، 46 سال‌ دارد، جوايز داخلي‌ و بين‌المللي‌ بسياري‌ را از آن‌ خود كرده‌ و مدتي‌ است‌ ايران‌ را به‌ ناچار ترك‌ گفته‌ است‌. معروفي‌ اكنون‌ ساكن‌ آلمان‌ است‌، همچنان‌ مي‌نويسد و تسلطش‌ بر شيوه‌هاي‌ مدرن‌ داستان‌نويسي‌ و شناختش‌ از تاريخ‌ و اسطوره‌ او را در زمرة‌ پرمخاطب‌ترين‌ نويسندگان‌ ايراني‌ قرار داده‌ است‌.