پیش از آن‌که بخوابم

«پیش از آن‌که بخوابم» با بیدار شدن زنی در بستر آغاز می‌شود؛ زنی که نه‌تنها نمی‌داند کجاست بلکه بخشی مهمی از زندگی‌اش را هم گم کرده‌است، نه مردی را که با او زندگی می‌کند می‌شناسد و نه چروک دست‌های خود را باور دارد. کریستین که میان‌سالی را پشت سر می‌گذارد هر روز که از خواب بر می‌خیزد خالی از هر خاطره‌ای پس از دوران نوجوانی، چون لوح سفیدی تهی از هر نشانه‌ای، تمام روز فرصت دارد به مدد دفترچه خاطراتش به واکاوی آن‌چه بر او گذشته بپردازد و به صفحاتی از آن‌چه بر او می‌گذرد بیفزاید، در حالی که به صحت آن‌چه نوشته یا می‌نویسد به درستی آگاهی ندارد.

واتسون در رمان خود خواننده را همراه با راوی داستانش گاه به سراب حقیقت راهی می‌کند و در توهم سیرابی از آگاهی، تشنه وا می‌نهد تا حکایت را پی بگیرد و زمانی او را با قهرمان داستانش هم‌داستان می‌کند که لذت جهل از گذشته را به خفت تحمل‌ناپذیر حقیقت زندگی ترجیح دهد هرچند سرانجام، حقیقت پیروز میدان است.